Met mijn partner Siegfried woon ik in Zwolle. Samen hebben we vijf (bonus)kinderen en een hond. Het is vaak een gezellige, soms dolle boel bij ons thuis.
Na jarenlang als Intern Begeleider te hebben gewerkt, stond ik eind 2019 op het punt de rol van adjunct-directeur op me te nemen, toen ik plotseling langdurig ziek werd. Terwijl ik in bed lag, kreeg ik een verlichtingservaring – een spontane Kundalini-ontwaking. Het was prachtig én overweldigend.
In dat moment werd mijn missie als lichtwerker duidelijk. Ik begon blokkades in mijn eigen lichaam te voelen, en ook die van anderen. Omdat ik zelf nog niet volledig in alignment was, voelde dat soms beangstigend. Maar juist daar begon mijn helingsweg.
In een meditatie kreeg ik door dat ik, om beter te worden, volledig vanuit mijn hart moest gaan leven. Dat bracht een diepgaand proces op gang, waarin groei en onthechting centraal stonden.
Mijn identiteit leek af te brokkelen. Wat blijft er over als je niets meer kunt? Wie ben je dan nog – als moeder, geliefde, collega? Langzaam stapte ik uit ego-gestuurde overtuigingen. Ik ontmoette mijn essentie. Ik mocht simpelweg ZIJN.
Deze periode voelde als een wake-up call – een cadeau van het universum. Maar het was niet alleen licht.
Ik ging door wat je de donkere nacht van de ziel kunt noemen: een tijd van diepe transformatie, existentiële twijfel en het loslaten van alles wat ik dacht te zijn.
Op bepaalde momenten voelde het alsof ik fysiek en energetisch werd losgemaakt van deze werkelijkheid — alsof ik uit mijn lichaam werd getrokken en naar een andere dimensie werd gebracht.
Het was intens, verwarrend, en tegelijk een ervaring die me dwong tot volledige overgave.
Een proces van afbrokkelen én opnieuw geboren worden. Een doorgang naar een ruimer bewustzijn.
Waar ik voorheen leefde vanuit externe prikkels, een vol leven leidde en mijn persoonlijke ik centraal stelde, kreeg ik nu de kans om naar binnen te keren. Ik doorliep diepe lagen van trauma, tot op celniveau – trauma’s waarvan ik niet eens wist dat ze in mijn systeem zaten.
Dit was het begin van een onomkeerbare transformatie. Terwijl ik werd teruggeworpen op mezelf, ging ik op zoek… om uiteindelijk te ontdekken dat ik niet meer hoefde te zoeken.
IK BEN.
In het eenvoudige ZIJN, en in het belichamen daarvan, mag ik nu helend zijn voor anderen.
Daar bewegen we samen naartoe – als mensen, als samenleving.
Huis Lemurië | info@huislemurie.nl |
06-33365671 | Zwolle